Geachte aanwezigen, geachte wethouder Dazler,
Graag uw aandacht voor het volgende:
Over de Boskoopse Watertoren die zijn kop verloor, de gemeente Boskoop die zijn hoofd verloor en hoe het hoofd van eigenaar Mark Spoorenberg uiteindelijk moest rollen…
De watertoren van Boskoop, in 1909 gebouwd naar een ontwerp van architect Schotel, gaat in 1976 met pensioen. De toren wordt uit dienst genomen, maar het onderhoud wordt eveneens gestopt. In de navolgende jaren zal de toren zienderogen achteruit gaan. En dat is zonde, want de markante toren is meer dan een functioneel gebouw. Het is een uniek ontwerp, dat alom geroemd wordt. Fons Asselbergs, de directeur van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg heeft een zwak voor het gebouw, en noemt hem liefkozend “mijn torentje”. En ook de Nederlandse Watertoren Stichting roemt het ontwerp van het gebouw en neemt de toren op in de Top 5 van de mooiste watertorens van Nederland. Maar wie wil en kàn de toren behouden voor het nageslacht?
Het is 1996, een enthousiaste streekgenoot, Mark Spoorenberg uit Alphen aan den Rijn, wordt gegrepen door de charme van de Watertoren van Boskoop. Voor een schijntje kan hij hem verkrijgen, maar zijn plannen zijn groots. Hij wil de toren grondig renoveren en hem voorzien van een nieuwe, futuristische kop die hem een prachtig, panoramische uitzicht garandeert. Maar bij het uitvouwen van zijn plannen wordt hij meer en meer gegrepen door het oorspronkelijke ontwerp van de toren. Hij staat daarin niet alleen: de Rijksdienst voor de Monumentenzorg, de Historische Vereniging Boskoop èn de gemeente Boskoop staan zij en zij om Spoorenberg verder te enthousiasmeren. En het helpt: Spoorenberg gaat overstag en gaat voor het behoud van de toren zoals hij is.
Het summum volgt: de toren wordt tot Rijksmonument verklaard. Niets staat een restauratie nu meer in de weg. Toch?
Ja, helaas wel. Want gaandeweg de rit keert het tij. Spoorenberg krijgt te maken met een slangenkuil aan ambtelijke regels. Hij wordt gedwongen de toren te ontdoen van zijn kop, wegens mogelijk instortingsgevaar. Maar de Rijksdienst voor de Monumentenzorg eist daarvoor een vergunning waarvan de aanvraag lang zal duren, te lang voor Spoorenberg omdat hij de hete adem van de ambtenaren van de provincie Zuid-Holland in zijn nek voelt hijgen. Hij ontmantelt de kop, een proces dat uiterst zorgvuldig wordt uitgevoerd, maar zodoende ook bijzonder kostbaar is. Spoorenberg, optimistisch als hij is, blijft echter geloven in een goede afloop.
Maar die hoop is ijdel. En het wordt nog erger. De gemeente Boskoop, eens enthousiast en Spoorenberg waar mogelijk ondersteunend in de persoon van wethouder Ivo ten Hage gaat een andere koers varen. Want Ten Hage heeft inmiddels een opvolger, zijn naam is Gert Dazler. Deze wethouder kiest ervoor in plaats van Spoorenberg te blijven steunen, de pijlen te richten op de onfortuinlijke watertoren-eigenaar. De kop moet erop, en de kosten zijn voor Spoorenberg, op straffe van een flinke dwangsom. Iets wat Spoorenberg onmogelijk kan bekostigen, want hij is inmiddels platzak en nu ten einde raad. Spoorenberg vecht voor zijn toren, gaat de juridische strijd aan met de gemeente Boskoop. Het kost hem bloed, zweet en tranen, èn: zijn leven! Twee weken geleden is hij begraven…
De strijd van de afgelopen maanden liet velen niet onberoerd. Vandaag overhandig ik u 488 handtekeningen van uiterst bezorgde, maar ook verontwaardigde burgers. Waar is de gemeente Boskoop is hemelsnaam mee bezig geweest? Zijn dit de laatste wapenfeiten van een college van een gemeente die binnenkort niet meer bestaat? Gemeente Boskoop, namens bijna 500 burgers roep ik u op om de strijd te staken en te gaan voor wat wijlen Mark Spoorenberg graag zou hebben gezien: strijd voor het behoud van de toren, maar niet over de rug van een zich kapot vechtende burger. U bent het aan hem verplicht bij het overdragen van uw agenda aan de nieuwe gemeente Alphen aan den Rijn van uw schreden terug te keren.
Meneer Dazler: beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald!
Alstublieft!
Namens het Comité Handtekeningen Watertoren Boskoop,
Gert Verweij